Over the Sun Poems

Ευθανασία - Γιάννης Σκαρίμπας Θα πεθάνω ένα σούρπο θολό. Θα 'ναι βράδυ ριγηλό που θα υψώσω τη Σφίγγα μου πάνω - σκέδιο της ψυχής μου καταπληχτικό στο σκοτάδι ακαθόριστο, πλάνο! Όπως πάντα, ένας άνεμος θα πνέει, ένα αγέρι, κι αδιάφορη η νύχτα θα περάσει σοφράνο, δεν θα σβήσει ο ήλιος, δε θα πέσει ένα αστέρι που εγώ θα πεθάνω. Τα καράβια θα πλέουνε. Το πουλί δε θα ξέρει πως για πάντα ο κόσμος έχει σβήσει για μένα, άλλη άνοιξη θάρθει, άλλος Μάης θα φέρει πάλι ρόδα βαμμένα... ...Σ' έναν δρόμο μονάχα σιωπηλόν, αγαπημένο, ακατάληπτα θα σκούζει μια μαντέμινη βρύση διηγώντας μονάχη της παραμύθι θλιμμένο που εγώ θάχω σβήσει... Μόνο αυτή. Κι η μανούλα μου που ήξερε πόσο με τραβούσαν τα σούρπα, τα φεγγάρια -ω Μάνα!- τα γλυκά ξεπορτίσματα της αγάπης, κι ως τόσο τα θαμπά και τα πλάνα. ................................................................................ Θα πεθάνω -για έρωτα καθώς μια βραδιά θα πηγαίνω σαν 'να όμορφο αγρίμι που το τραβάει το νερ

Ίσως - Μπομπ Κάουφμαν Να τραγουδήσω ένα ρέκβιεμ, καθώς κλείνει η παγίδα; Ίσως να ταιριάζει καλύτερα να ξεφωνίσω μια ανοησία. Να τρέξω στους δρόμους, ουρλιάζοντας αγάπης τραγούδια; Ίσως είναι πιο συνεπές να κορνάρω βρωμόλογα. Να φάω τα νύχια μου ως τον καρπό μου; Ίσως είναι καλύτερα να φυσήξω αιώνια τζαζ. Ίσως θα διπλώσω τον άνεμο σε συμμετρικά τετράγωνα.

Αναζήτηση - Μανόλης Αναγνωστάκης Οι πολιτείες ήτανε λευκές, οι νύχτες φορτωμένες      βαριές αναμνήσεις Θολά προμηνύματα γιά κάποια μακρινά κι αναπό-      τρεπτα ταξίδια Τώρα πιά δε φωνάζω τώρα πιά δε σκέφτομαι κάτι      σταμάτησε μέσα μου Μπορώ να δω τη μορφή μου στον καθρέφτη· μπο-      ρώ να διακρίνω μια μάσκα χλωμή κι ολότελα      ξένη. Θα 'ρθω μια μέρα, γυμνός απ' αγάπη και μίσος Αλύγιστος κι αδυσώπητος, μ' οδηγό τη σιωπή μου      και σύντροφο. Φίλε: αν νομίζεις πως δεν ήρθα πάλι αργά, δείξε      μου κάποιο δρόμο Εσύ που ξέρεις τουλάχιστον πως γυρεύω ένα τί-      ποτα για να πιστέψω πολύ και να πεθάνω.