Ιουλίου Λόγος - Οδυσσέας Ελύτης
Ιουλίου Λόγος - Οδυσσέας Ελύτης Μετρημένο τόπο έχουν οι άνθρωποι Και στα πουλιά δοσμένος είναι ο ίδιος αλλ' Απέραντος! Απέραντος ο κήπος όπου μόλις απο- Χωρισμένος απ' τον (πριν και πάλι μεταμφιεσμένος μου αγγιχτεί) Θάνατο, έπαιζα και μου έφταναν εύκολα όλα έως την απαλάμη Ο ιππόκαμπος κείνος! Και της φυσαλίδας τσιούπ το σπάσιμο! Του βατόμουρου το βαποράκι μες στα βαθιά των φυλλωμάτων Ρεύματα! Κι ο πρωραίος ιστός όλο σημαίες! Τι τώρα μου ήρθαν. Αλλά σαν χθές δεν υπήρξα Κι ύστερα η μακριά μακριά ζωή των αγνώστων η άγνωστη Έστω. Και μόνο να τα λές ωραία ξοδεύεσαι˙ όπως του νερού η ροή Πού ψυχή την ψυχή δένει τις αποστάσεις Κι από 'να σ' άλλον Γαλαξία βρίσκεσαι να σχοινοβατείς Ενώ κάτω απ' τα πόδια σου να βοούν τα βάραθρα. Κι ή φτάνεις ή όχι 'Αχ αχνά σχεδιασμένες πάνω στα σεντόνια μου πρώτες ορμές. Θή- λεις άγγελοι Που από ψηλά μου ενεύατε άφοβα να προχωρώ μες στα όλα Μιας που κι από το παράθυρο να πέσω, η θάλασσα Πάλι θα μου κάνει το άλο