Over the Sun Poems

Εγκώμιο της απραξίας - Φρανσουά Ζυλλιέν [...] Το έμμεσο και το διακριτικό Έχοντας ως βάση την εικόνα της ανάπτυξης ενός φυτού, η κινεζική σκέψη αντιλαμβάνεται την αποτελεσματική δράση να ενεργεί με τρόπο έμμεσο και διακριτικό , σαν μια "επιρροή", όπως η φύση. Η σχέση μέσου-σκοπού μάς οδηγεί να σκεφτούμε την αποτελεσματικότητα (βλ. π.χ. Κλαούζεβιτς) ως τη "συντομότερη" οδό προς τον επιδιωκόμενο στόχο. Αντίθετα, η κινεζική αποτελεσματικότητα είναι έμμεση, εφόσον πηγάζει από τους πρόσφορους παράγοντες, ή απ' τους παράγοντες που καθιστούμε πρόσφορους, αποτελώντας ενδογενή συνέπεια των συνθηκών, και όχι προϊόν κάποιας ανθρώπινης προβολής. Ο έμμεσος  χαρακτήρας της έγκειται στο ότι ως μόνο πραγματικό αποτέλεσμα νοείται εκείνο που εντάσσεται στη ροή μιας διαδικασίας ή που περνά μέσα από μια τέτοια διαδικασία. Έμμεσο χαρακτήρα έχει το σκάλισμα γύρω απ' το φυτό προκειμένου να το κάνεις ν' αναπτυχθεί. "Να το κάνεις ν' αναπτυχθεί": αυτ

Πορνογραφικά γραπτά - Μπορίς Βιάν [...] Γιατί, ας μη γελιόμαστε. Ο κομμουνισμός είναι πολύ συμπαθής, αλλά έχει καταντήσει ένα είδος εθνικού κομφορμισμού. Ο σοσιαλισμός έβαλε τόσο κρασί στο νερό του που το γύρισε στην αφθονία... όσο για τα υπόλοιπα, δεν σκοπεύω να μιλήσω γι΄αυτά επειδή αγνοώ τι ακριβώς είναι η πολιτική και δεν είναι κάτι που μ' ενδιαφέρει περισσότερο απ' τον καπνό... Ναι, οι αληθινοί προπαγανδιστές μιας νέα τάξης, οι αληθινοί απόστολοι της μελλοντικής επανάστασης, μελλοντικής και διαλεκτικής είναι, βεβαίως, οι λεγόμενοι ελευθεριάζοντας συγγραφείς. Το να διαβάζουμε ερωτικά βιβλία, να τα διαδίδουμε, να τα γράφουμε, σημαίνει ότι προετοιμάζουμε τον κόσμο του αύριο και ανοίγουμε τον δρόμο για την αληθινή επανάσταση. *** Κατά τ' άλλα, υπάρχουν τόσοι άλλοι λόγοι που δικαιολογούν την ερωτική λογοτεχνία που μετά βίας τολμώ να επιμείνω: μήπως οι πάντες δεν αναγνωρίζουν ότι ο πόλεμος είναι το μεγαλύτερο απ' όλα τα δεινά; Μήπως οι πάντες δεν αποδέ

Οι άνθρωποι στα δέντρα - Χάνια Γιαναγκιχάρα [...] Όσο για μένα, δεν αισθανόμουν ότι ήμουν σε θέση να κρίνω την τελετή. Οπωσδήποτε ήταν μια έκπληξη, έως σοκ, δεν μπορώ όμως να αρνηθώ ότι με έκανε να αναθεωρήσω ορισμένες εικασίες που είχα ανέκαθεν για την παιδική ηλικία, και το σεξ γενικώς, και να δω ότι δεν υπήρχε μία και μοναδική σωστή στάση απέναντι σε κανένα από τα δύο. Αυτό ίσως ακούγεται πολύ αφελές, μάλλον όμως μέχρι τότε πίστευα ότι υπήρχαν μερικά απόλυτα στον κόσμο - ότι συγκεκριμένες συμπεριφορές ή πράξεις, όπως ο φόνος, ήταν εγγενώς λάθος, και άλλες εγγενώς σωστές. Όμως το διάστημα που πέρασα στο Ιβου'ίβου μού έμαθε ότι όλοι οι κανόνες και η ηθική είναι πολιτιστικώς σχετικοί. Και η αντίδραση της Έσμε μού έμαθε ότι ενώ ο πολιτιστικός σχετικισμός είναι μια ιδέα που εύκολα την επεξεργάζεσαι διανοητικά, δεν είναι, για πολλούς, και μια ιδέα που εύκολα τη θυμάσαι. [...] Είναι παράξενη αίσθηση να επανέρχομαι σε αυτή την αποκάλυψη στα εβδομήντα τέσσερά μου. Όταν είν

Μάιλς - Αυτοβιογραφία - Μάιλς Ντέιβις & Κούινσυ Τρουπ [...]    Ήμουνα και επαναστάτης και μαύρος και αντικομφορμιστής και κουλ και οργισμένος και σοφιστικέ και καθαρός σ' όλα μου. - ή όπως αλλιώς θέλετε να το χαρακτηρίσετε - ήμουν λοιπόν όλα αυτά μαζί κι άλλα πολλά ακόμα. Αλλά έπαιζα και τα κέρατά μου στην τρομπέτα κι είχα μια καταπληκτική ορχήστρα, η αναγνώριση επομένως δε στηρίχτηκε μονάχα στην εικόνα του επαναστάτη. Έπαιζα την τρομπέτα μου και διεύθυνα την καλύτερη ορχήστρα που υπήρχε στην πιάτσα, μια ορχήστρα δημιουργική, επινοητική, σφιχτοδεμένη και καλοδουλεμένη. Και κατά τη γνώμη μου, αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο κερδίσαμε τελικά την αναγνώριση. [...]    Στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία σέβονται την κουλτούρα των μαύρων, ενώ οι λευκοί της Αμερικής προτιμούν να προβάλλουν λευκούς σαν τον Έλβις Πρίσλεϋ, για παράδειγμα, που αντέγραφε τους μαύρους, παρά να προωθήσουν το πρωτότυπο. Δίνουν ένα σωρό λεφτά στα λευκά ροκ συγκροτήματα, για να τα διαφημίσουν και να τ

Ο κυνηγός - Χούλιο Κορτάσαρ [...]    - Ας πούμε κάπου δύο λεπτά, ξαναλέει ο Τζόνυ. Δύο λεπτά και σου έχω πει ένα κομματάκι, τίποτα άλλο. Αν σου έλεγα όλα όσα είδα να κάνουν τα παιδιά και πως ο Χαμπ έπαιζε το Save It, Pretty Mama κι εγώ άκουγα κάθε νότα, καταλαβαίνεις, κάθε νότα, και ο Χαμπ δεν είναι από εκείνους που κουράζονται, κι αν σου έλεγα πως άκουσα ακόμη και τη γριά μου να λέει μια ατελείωτη προσευχή που μιλούσε για λάχανα, μου φαίνεται, ζητούσε συγχώρεση για μένα και το γέρο μου κι έλεγε κάτι για κάποια λάχανα... Λοιπόν, αν σ' τα 'λεγα με λεπτομέρειες όλα αυτά, θα περνούσαν περισσότερα από δυο λεπτά, ε Μπρούνο;    - Αν πράγματι άκουσες και είδες όλα αυτά θα περνούσε ένα γεμάτο τέταρτο της ώρας, του είπα γελώντας.    - Θα περνούσε ένα γεμάτο τέταρτο της ώρας, ε Μπρούνο; Τότε να μου πεις πως γίνεται και ξαφνικά νιώθω πως το μετρό σταματάει και φεύγω απ' τη γριά μου και τη Λαν κι απ' όλα εκείνα, και βλέπω πως βρισκόμαστε στο Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε, πο

Αρχάριοι - Ρέιμοντ Κάρβερ [...]    "Τι ξέρει στ' αλήθεια ο καθένας από μας για την αγάπη;" είπε ο Χερμπ. "Θέλω να πω, εγώ εννοώ αυτό που έχω να πω και να με συμπαθάτε που το λέω Εμένα μου φαίνεται πως είμαστε όλοι αρχάριοι στην αγάπη. Λέμε πως αγαπάμε ο ένας τον άλλο, κι έτσι είναι, δεν αμφιβάλλω γι' αυτό. Αγαπάμε ο ένας τον άλλο και τον αγαπάμε δυνατά , όλοι μας. Εγώ αγαπάω την Τέρι και η Τέρι αγαπάει εμένα, κι εσείς παιδιά αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Ξέρετε τώρα για τι είδους αγάπη μιλάω. Για τη σεξουαλική αγάπη, αυτή την έλξη για τον άλλο, τον σύντροφο, καθώς και για την απλή καθημερινή αγάπη, αγάπη για την υπόσταση του άλλου, αγάπη του να είσαι με τον άλλον, τα μικρά πράγματα που συνιστούν την καθημερινή αγάπη. Ακόμα και τη σαρκική αγάπη, και την ας την πούμε συναισθηματική αγάπη, την καθημερινή έγνοια του άλλου. Καμιά φορά όμως δυσκολεύομαι να χωνέψω το γεγονός πως πρέπει να είχε αγαπήσει το ίδιο και την πρώτη μου γυναίκα. Κι όμως έτσι είναι, το ξέρω. Απ

Κρασί στους αλήτικους δρόμους - Τζακ Κέρουακ Θα μπορούσα να κάνω κάτι χειρότερο απ’ το να κάθομαι στους αλήτικους δρόμους πίνοντας κρασί, απ’ το να ξέρω πως τίποτα δεν έχει σημασία τελικά να ξέρω πως δεν υπάρχει πραγματική διαφορά ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς να ξέρω πως η αιωνιότητα δεν είναι ούτε νηφάλια ούτε μεθυσμένη, να ξέρω όλα τούτα νέος και να ‘μαι ποιητής, θα μπορούσα να ήμουν επιχειρηματίας και να λέω τρομερές βλακείες και να πιστεύω πως ο Θεός νοιάζεται για μένα, αντί γι αυτό έκατσα σταυροπόδι σε μοναχικές παρόδους και κανείς δεν με είδε, μόνο το μπουκάλι είδαν κι αυτό είχε αδειάσει κι έκανα έρωτα σε καλαμποκοχώραφα και σε νεκροταφεία για να μάθω πως οι νεκροί δεν κάνουν φασαρία για να μάθω πως τα καλαμπόκια μιλάνε (το ’να στ’ άλλο με χέρια γέρικα ξερά) κάθισα στα σοκάκια νιώθοντας τα φώτα του νέον και κοιτώντας τους επιστάτες της μητρόπολης να στύβουν τις πατσαβούρες τους κάτω στα σκαλιά της εκκλησίας. Κάθομαι και πίνω κρασί και αγιάζω

Έθιμα ταφής - Χάννα Κεντ [...]    Εφημέριε Τότι, τράβα την καρέκλα σου πιο κοντά Θα σου πω πώς ήταν στ' αλήθεια.    Το σιχαινόμουν που ήμουν παραδουλεύτρα του. Τη μια νύχτα ήμουν η ερωμένη του, το λαχάνιασμά του πάνω στο δικό μου. Και την επόμενη ήμουν η Άγκνες, η παραδουλεύτρα. Ούτε καν η οικονόμος του! Και οι ψυχρές διαταγές του άρχισαν να μοιάζουν τιμωρίες.    "Φέρε τα πρόβατα από το λιβάδι. Άρμεξε την αγελάδα. Άρμεξε τις προβατίνες. Φέρε νερό. Μάζεψε τις στάχτες κι άντε να τις σκορπίσεις το χώμα. Τάισε τη Θόρανα. Καν' την να σταματήσει το κλάμα. Καν' την να σταματήσει το κλάμα! Αυτό το δοχείο είναι βρώμικο. Πες στη Σίγκα να σου δείξει πως πλένουμε τα ποτήρια".    Καταλαβαίνεις τι σου λέω, πάτερ; Ή την νομίζεις την αγάπη σταθερή κι αμετάβλητη; Έχεις αγαπήσει ποτέ γυναίκα; Κάποιο πρόσωπο που να το αγαπάς τόσο όσο μισείς τη δύναμη και την εξουσία που έχει απάνω σου; [...] Απόσπασμα από το "Έθιμα Ταφής" - Χάννα Κεντ

Η νήσος των πειρασμών ή Οι ναυαγοί του έρωτα - Στίβεν Λίκοκ [...]    Μπορεί να εργαζόμουν έτσι σκληρά για την άνετη διαβίωση και των δυο μας, όμως στο μυαλό μου είχα αποκλειστικά την Ήντιθ Κρόυντεν, Ήξερα ότι από τη στιγμή που θα ξεπερνούσαμε το φράγμα που ορθωνόταν ανάμεσά μας, θα υπερπηδούσαμε όλα τα εμπόδια. Ένας Θεός ξέρει πόση προσπάθεια χρειάστηκε να καταβάλω. Καμιά φορά έπρεπε να επιδείξω απίστευτη αυτοσυγκράτηση για να μην υποκύψω στις βίαιες παρορμήσεις μου. Μια μέρα συνέλαβα τη νεαρή κυρία να γράφει μ' ένα ξύλο στην άμμο. Πήγα κοντά να δω τι ήταν αυτό που είχε γράψει. Διάβασα το όνομά μου: "Χάρολντ". Βγάζοντας μία κραυγή σαν άγριο θηρίο έτρεξα στη θάλασσα και βούτηξα ως το βυθό. Όταν ξαναβγήκα στην επιφάνεια ήμουν πιο ήρεμος. Η Ήντιθ με πλησίασε κι έτσι όπως έσταζα ολόκληρος, ακούμπησε τα χέρια της στους ώμους μου και είπε:    - Είστε υπέροχος.    - Ναι, απάντησα εγώ.    Έπειτα πρόσθεσα:    - Δεσποινίς Κρόυντεν, έλεος μην αγγίζετε τ' αυτί μου.

Ο μεγάλος Γκάτσμπυ - Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ [...]    Φάγαμε στην τραπεζαρία, που ήταν κι αυτή σκοτεινιασμένη από τις τέντες, και πνίγαμε τη νευρικότητα και την προσποιητή ευθυμία μας σε κρύα μπίρα.    "Τι θα κάνουμε το απόγευμα;" είπε η Νταίζυ. "Τι θα κάνουμε αύριο, τι θα κάνουμε τα επόμενα τριάντα χρόνια;"    "Μην τα βλέπεις τόσο μαύρα" είπε η Τζόρνταν. "Η ζωή αρχίζει ξανά με τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου".    "Μα κάνει τόση ζέστη!" επέμεινε η Νταίζυ, έτοιμη να βάλει τα κλάματα, "κι είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Δεν κατεβαίνουμε στην πόλη;" [...] [...]    "Θα πάρουμε μαζί κανένα ποτό;" φώναξε η Νταίζυ από ένα παράθυρο.    "Θα πάρω ουίσκυ" είπε ο Τομ και μπήκε στο σπίτι.    Ο Γκάτσμπυ ήταν σφιγμένος · γύρισε σε μένα:     "Δεν μπορώ να πω τίποτα μες στο σπίτι του, φίλε μου."    "Η φωνή της έχει μια αναίδεια" είπα. "Είναι γεμάτη -" Δίστασα.