Over the Sun Poems

Ετούτος δεν μιλά  - Παύλος Σιδηρόπουλος Ετούτος δεν μιλά Ηχεί Ηχεία σαν από μακρινή σπηλιά ανεξερεύνητου κι ανώνυμου τοπίου. Αδιάλυτη και καθαρή, πρωτόγονη η φωνή του Μοιάζει να καταγγέλλει· την ώρα Την ώρα που τα μουγκρητά του κόσμου ανήσυχα ψελλίζουνε το αλφάβητο της αιώνιας κραυγής. Κάπου πιο έξω από τα σύνορα βομβεί και γλυκοσούρνεται στο δείλι  (καταρρακώνοντας μια γνώση ανώφελη που σέρνουμε στην πλάτη μας) μια γνώση που αποδείχτηκε ανίκανη κι άδεια να μας βοηθήσει. -Τώρα που πέφτουν οι αρχηγοί Τώρα που οι νόμοι λειώνουν. ξεγυμνωθήκαμε κι εγώ κι εσύ και δεν υπάρχουν πια θεοί για να κρυφτούμε- Ετούτος δεν μιλά Όλη τη μέρα κλαίει μα μοιάζει να γελά.    

  Κρυμμένος - Παύλος Σιδηρόπουλος   Κρυμμένος σ' ένα υπόγειο μακριά κάπου στο Περιστέρι ή στο Μπραχάμι ή κάπου ακόμα πιο μακρύτερα ανύποπτος, τα παιδικά μου χρόνια παραφύλαγε. Αδέσμευτος μέσα στο χρόνο, ανυποψίαστος. Στον όποιο χώρο προσαρμόσιμος. Ο άνθρωπος με τα κοινά ενδιαφέροντα κοινή βορά, βορά του κοινού κοινός κανόνας, κανόνας του κοινού που πάντα βρίσκει μια παρέα για να μιλά για το ποδόσφαιρο, για γάμους, για βαφτίσια για τα σκουπίδια, τα κοινόχρηστα και για πολιτικά. Ο κάθε χώρος τού πηγαίνει κι εγώ, που ψάχνω την παλιά μου γειτονιά. Λοιπόν νάτον που με κοιτά ψυχρά κι αγριεμένα Τι να του πω; "Αχ, φίλε μου κι αν ήξερες;" Δεν ξέρει. Δεν ξέρουν. Ο χρόνος ανύποπτος και για τους δυο μας. Και τούτος με κοιτά , ο αγαθός. Καινούργιοι φίλοι, καινούργια καφενεία, στέκια καινούργια Καινούργια, πιο καινούργια κι ακόμα καινουργιότερα. Και μέσα εκεί οι άνθρωποι παλιοί κι ακόμα πιο παλιότεροι.   Κι έρχεσαι ξάφνου εσύ να μ' οδηγήσεις· πού να με πας; Στον τόπο εδώ που μ'

Σώπα, μη μιλάς - Αζίζ Νεσίν   Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή κοψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγανε: “σώπα”. Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε: ”εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!” Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: “κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!” Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, “Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε, “θα βρεις το μπελά σου, σώπα”. Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι “Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα” Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε “Σώπα”. Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : “Μην ανακατεύεσαι,

Τρέλα - Λόρενς Φερλιγνκέττι   να είσαι ζωντανός σ' έναν τόσο παράξενο κόσμο με την μπάντα να παίζει εμβατήρια                         σ' ένα κλασικό κιόσκι για ορχήστρα               και τον κόσμο  στα παγκάκια κάτω απ' τα κουρεμένα δέντρα          και τα κορίτσια               στο γρασίδι και το αεράκι να φυσά και τα σημαιάκια                                                                ν' ανεμίζουν και μ' έναν χοντρό μ' ένα βαρύ παλτό και μια μελαχρινή γυναίκα μ' ένα μελαχρινό σκυλί                                                                 που το φώναζε Λουτσία και μια γάτα με λουρί κι ένα πεκινουά μ' ένα ξανθο μωρό κι έναν Κουβανό με μπερέ και μια παρέα αγοριών να ποζάρει για                                                                           ομαδική φωτογραφία και τότε               μόλις η μπάντα έστριψε δεξιά παίζοντας εμβατήρια          ένας νάνος έτρεξε πέρα φωνάζοντας και κουνώντας το καπέλο του σε κάποιον κι ένας νεαρός με μια φα

Η διαθήκη μου - Κατσαρός Μ. Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ. Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι  και λέει: Δόξα σοι ο Θεός. Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ’ αυτούς που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους. Αντισταθείτε στις υπηρεσίες