Over the Sun Poems

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει - Λουίς Σεπούλβεδα Ο άνθρωπος χάιδεψε το σβέρκο του γάτου. <<Εντάξει, γάτε. Τα καταφέραμε>> είπε αναστενάζοντας. <<Ναι>> νιαούρισε ο Ζορμπάς. <<Στο χείλος του κενού κατάλαβα το πιο σημαντικό.>> <<Α, ναι; Και τι είναι πιο σημαντικό>> ρώτησε ο άνθρωπος. <<Πως πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει>> νιαούρισε ο Ζορμπάς. Αποσπάσμα από το 'Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει' - Λουίς Σεπούλβεδα

10 Λιοντάρια και το τέλος του κόσμου - Τσαρλς Μπουκόφσκι σ' ένα μεγάλο περιοδικό περιωπής (ναι , το διάβαζα) είδα μια φωτογραφία με λιοντάρια να διασχίζουν έναν δρόμο σε κάποιο χωριό με το πάσο τους˙ έτσι πρέπει να γίνει και κάποια μέρα όταν θα έχουν σβήσει τα φώτα και όλη η ιστορία θα 'χει τελειώσει, θα κάθομαι εδώ μες στον λευκό καπνό και θα σκέφτομαι εκείνα τα 10 διαολεμένα (ναι, τα μέτρησα) λιοντάρια να μπλοκάρουν την κυκλοφορία την ώρα που άνθιζαν τα ρόδα. όλοι μας αυτό πρέπει τώρα να κάνουμε όσο υπάρχει χ ρ ό ν ο ς.

Το γεράνι - Θίοντορ Ρέτκε Όταν κάποτε το έβγαλα έξω, δίπλα στον σκουπιδοτενεκέ Φαινόταν τόσο μαραμένο και βρωμερό, Τόσο γελοίο και εύπιστο, σαν ένα άρρωστο κανίς, Ή ένας ξεπεσμένος αστέρας στα τέλη του Σεπτέμβρη, To 'φερα πάλι μέσα Για μια νέα ρουτίνα - Βιταμίνες, νερό, και όποια άλλη Συντήρηση έμοιαζε λογική Εκείνη την εποχή: είχε ζήσει Τόσον καιρό με τζιν, τσιμπιδάκια, μισοκαπνισμένα πούρα, Ξινισμένη μπύρα, Τα ζαρωμένα του πέταλα έπεφταν Στο ξεθωριασμένο χαλί, το άνοστο Λίπος της μπριζόλας κολλούσε στα χνουδωτά του φύλλα. (Ξεραμένο, έτριζε σαν τουλίπα). Νίλες που τράβηξε! - Τις χαζές κυρίες που τσιρίζουν μες στη νύχτα Ή εμάς τους δυο, μόνους, άθλιους, Εμένα να ξεφυσώ το μεθοκόπι μου πάνω του, Να σκύβει εκείνο από τη γλάστρα του έξω στο παράθυρο. Κατά το τέλος, έμοιαζε να με ακούει σχεδόν - Μα αυτό ήταν τρομαχτικό - Τόσο που, όταν εκείνη η καθαρίστρια με τη φωνακλάδικη Βλακεία της, το πέταξε μαζί με τη γλάστρα, στα σκουπίδια, Δεν είπα κουβέντα. Απέλυσα