Over the Sun Poems

Η γιαγιά μου η Αθήνα κι άλλα κείμενα – Κώστας Ταχτσής [...] Εκείνο το μεσημέρι του μίλησα για την υποχρέωση που είχε να κάνει μία δήλωση διαμαρτυρίας. Δεν ήμουν βέβαια ο μόνος. Όλοι τον πίεζαν. Μα ο Σεφέρης δίσταζε. <<Μα μπρε Ταχτσή>>, μου λέει, <<πιστεύεις και συ σ’ αυτά τα πράματα;>> <<Όχι. Αλλά δεν είναι ώρα για τέτοιες μεμψιμοιρίες. Πρέπει να κάνουμε ότι περνάει απ΄το χέρι μας.>> <<Και νομίζεις ότι θα χει κανένα αποτέλεσμα;>> <<Τι διάβολο>>, του λέω. <<Κοτζάμ Νόμπελ. Κι άλλωστε αυτό που έχει σημασία είναι η χειρονομία.>> Αλλ’ ο Σεφέρης εξακολούθησε να διστάζει. Τώρα διαβάζω αυτό το εξαίσιο ποίημα, την Ελένη, εμπνευσμένο απ’ τον Ευρυπίδη – εις γην εναλίαν Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων – και νομίζω ότι μαντεύω κάτι απ’ τα αισθήματα που πρέπει να τον συνείχαν. Ο Σεφέρης την ήξερε καλά την Ελλάδα, κι ήταν φυσικό να 'χει ενδοιασμούς. Φοβότανε μήπως έφτανε πάλι μία μέρα κάποιος μαντατοφόρος για

Aπολογία ενός αργόσχολου - Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον Σε μία εποχή όπως η σημερινή, όταν οι πάντες είναι αναγκασμένοι, υπό την απειλή της ερήμην καταδίκης τους στην ποινή της ανυποληψίας, να μπουν σε κάποιο προσοδοφόρο επάγγελμα και στο πλαίσιο του να μοχθήσουν επιδεικνύοντας κάτι που δεν απέχει πολύ από τον ενθουσιασμό, η φωνή της αντίπαλης πλευράς, που είναι ικανποιημένη με τα λίγα και ευχαριστημένη όταν μπορεί να περιεργάζεται από απόσταση τα πράγματα και να τα απολαμβάνει, αποπνέει ένα είδος κομπασμου και περιαυτολογίας - και αντιμετωπίζεται αναλόγως. Κι όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Η λεγόμενη <<φυγοπονία>> - η οποία δεν συνίσταται στην απραξία, αλλά σε μία ενεργητικότητα που δεν αναγνωρίζεται από το δογματικό τυπικό της καθεστηκύιας τάξης - έχει, εξίσου με την εργατικότητα, το δικαίωμα να διακηρύξει τις αρχές της. Έστω ότι δεχόμαστε πως η παρουσία ανθρώπων που αρνούνται να ποντάρουν έξι πένες στη μεγάλη κούρσα χάντικαπ αποτελεί προσβολή και απογοήτευση για όσους

Η τέχνη του να γίνεσαι βαρετός με τις ταξιδιωτικές σου αφηγήσεις - Ματίας Ντεμπιρό [...] Να ταξιδεύει κανείς δεν είναι πλέον ακριβώς ούτε προνόμιο ούτε ηρωική πράξη. Ωστόσο πάντα κάποιο μικρόφωνο θα βρεθεί για να συλλέξει τις τερατολογίες του μπακαλόγατου με το πεντάτσεπο μπουφάν. Υπερβολική δόση από διηγήσεις είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή, είναι κάτι που προσφέρεται για εντυπωσιακά νούμερα ψευτοπαλικαριάς και ηθικολογίας. Από το νεαρό ζευγάρι που προτίμησε αντί για δώρα γάμου έναν γύρο του κόσμου ως τον Πάντσο Βίγια της σάλσα με το αμάνικο μπλουζάκι που τραγουδάει το κύκνειο άσμα της νοτιοαμερικάνικης εκστρατείας του, το μαρτύριο της ταξιδιωτικής αφήγησης εμφανίζει τεράστια γκάμα. Το καινούριο παιχνιδάκι είναι η επινόηση κάποιου ειδικού ενδιαφέροντος ως άλλοθι ώστε να μη θεωρείσαι απλός τουρίστας. Ο ψευτοεξερευνητής που καμαρώνει στον καθρέφτη μ' όλα του τα φτερά είναι χίλιες φορές πιο επικίνδυνος από τον κοινό τουρίστα με το χαμηλό προφίλ. Αλλά, όπως λέει και ο χιου