Over the Sun Poems

Τώρα και για πάντα - Άλλεν Γκίνσμπεργκ Θα δεχτώ την Αθανασία -      Όχι μες απ' το κορμί           όχι μες απ' τα μάτια               με τ' αστροστόλιστα ψηλά βουνά,                    το φεγγάρι στη χάση πάνω απ' τις                        κορυφές του Άσπεν. Μα μες απ' τις λέξεις, μες απ' την ανάσα    των μεγάλων προτάσεων των ερώτων που έχω, την καρδιά που χτυπά ακόμα, την αδιάκοπη έμπνευση, την απόπνοια της    ρυθμικής στοργής, Τούτα τ' αθάνατα διασώζουν την Αμερική,    διασώζουν των πολιτειών την πτώση,    του κορμιού μου την αναχώρηση,         στόμα βουβό σκονισμενο, Τούτο το ποίημα εκπέμπει τον πόθο,    την εκπλήρωση του Πόθου, Τώρα και για πάντα τ' αγόρια μπορούν    να διαβάζουν, τα κορίτσια να ονειρεύονται,    οι γέροι να κλαίνει, οι γριές ν' αναστενάζουν,                νέοι ακόμα να γεννιούνται.

Έτσι γράφονται, φίλε μου, τα σπάνια ποιήματα - Τζακ Μισελίν Τα βήματα συγκινούν την καρδιά Η καρδιά φουντώνει τη φωτιά Του νου τον καθρέφτη Άκου τους ρυθμούς της ανάσας σου Έτσι γράφονται τα σπάνια ποιήματα Όχι με λέξεις μα με νότες περίεργες Που κινούν την πένα πάνω στο χαρτί Αυτό είναι το μάτι του κυκλώνα Ο σεισμός Το δώρο του θεού στη φύση Αθανασία.

Η κατάκτηση της ευτυχίας - Μπέρτραντ Ράσσελ [...]    Στην Ινδία, στην Κίνα και στην Ιαπωνία, εξωτερικές συνθήκες πολιτικής φύσης παρεμβάλονται στην ευτυχία της νέας διανόησης, αλλά εσωτερικό εμπόδιο δεν υπάρχει, όπως στις Δυτικές χώρες. Υπάρχουν ασχολίες που φαίνονται σπουδαίες στους νέους, κι όσο αυτές οι ασχολίες πετυχαίνουν, οι νέοι είναι ευτυχισμένοι. Αισθάνονται πως έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην εθνική ζωή, πως έχουν να επιδιώξουν σκοπούς, που αν και δύσκολοι, δεν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Ο κυνισμός, που βρίσκει κανείς πολύ συχνά ανάμεσα στους πιο μορφωμένους νέους και νέες των Δυτικών χωρών, προκύπτει απ' το συνδυασμό άνεσης και έλλειψης δύναμης. Η έλλειψη δύναμης κάνει τα άτομα να αισθάνονται, ότι τίποτε δεν αξίζει τον κόπο να κάνουν, κι η άνεση κάνει το οδυνηρό αυτό συναίσθημα ανυπόφορο. Σ' όλη την Ανατολή, ο φοιτητής του πανεπιστημίου μπορεί να ελπίζει ότι θα ασκήσει πάνω στην κοινή γνώμη μεγαλύτερη επιρροή απ' όση μπορεί ν' ασ

Ο Μαρξ στο Σόχο - Χάουαρντ Ζιν [...]      Η Τζένη κι εγώ ήμασταν πολύ ερωτευμένοι. Πώς να σας το εξηγήσω αυτό; Αλλά περάσαμε πολύ άσχημες εποχές στο Λονδίνο. Η αγάπη μας υπήρχε. Αλλά, κάποια στιγμή, η κατάσταση άλλαξε. Δεν ξέρω γιατί. Η Τζένη είπε πως οφειλόταν στο ότι δεν ήταν πια η καλλονή που είχα κάποτε παντρευτεί.    Αυτό με έκανε να θυμώσω. Είπε ότι οφειλόταν στη Λένχεν. Αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. Κι εκείνη είπε ότι θύμωνα επειδή ήταν αλήθεια. Αυτό με έβγαλε εκτός εαυτού!    Αναστενάζει, πίνει μια γουλιά μπίρα, κοιτάζει τις εφημερίδες στο τραπέζι, παίρνει μία απ' αυτές στα χέρια του .    Ισχυρίζονται ότι επειδή κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, ο κομμουνισμός είναι νεκρός. Κουνάει το κεφάλι του . Μήπως ξέρουν αυτοί οι ηλίθιοι τι είναι κομμουνισμός; Scheisskopfen [Σκατοκέφαλοι]!     Οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί που τα λένε αυτά, τι παιδεία έχουν; Διάβασαν ποτέ το Μανιφέστο, που γράψαμε με τον Ένγκελς όταν εκείνος ήταν είκοσι οχτώ χρονών και εγώ τριάντα;

Ο αφρός των ημερών - Μπορίς Βιάν [...] - Έσπασες μιά καρέκλα, είπε ο διευθυντής. - Ναί, είπε ο υποδειυθυντής. Άφησε το φάκελο στο τραπέζι. - Μπορούμε να την ξανακολλήσουμε, βλέπετε. Στράφηκε στον Κόλιν. - Ξέρετε να κολλάτε καρέκλες; - Υποθέτω, είπε ο Κόλιν ξαφνιασμένος. Είναι δύσκολο; - Χάλασα, τον διαβεβαίωσε ο υποδιευθυντής, μέχρι τρεις κουβάδες κόλλα δίχως να τα καταφέρω. - Θα τους πληρώσεις! είπε ο διευθυντης. Θα τα κρατήσω από το μισθό σου. - Τα κράτησα από το μισθό της ιδιαιτέρας μου, είπε ο υποδιευθυντής. Μην ανησυχείς, αφεντικό. - Ζητάτε κάποιον για να κολλάει καρέκλες; ρώτησε δειλά ο Κόλιν. - Φυσικά! είπε ο διευθυντής. - Δε θυμάμαι και πολύ καλά, είπε ο υποδιευθυντής. Αλλά εσείς δε μπορείτε να κολλήσετε καρέκλες. - Γιατί; είπε ο Κόλιν. - Απλώς γιατί δε μπορείτε, είπε ο υποδιευθυντής. - Αναρωτιέμαι πως το κατάλαβες; είπε ο διευθυντής. - Ειδικά, είπε ο υποδιευθυντής, γιατί αυτές οι καρέκλες δεν κολλάνε και, γενικά, γιατί δε μου δίνει την εντύπωση ότι μπορε