Over the Sun Poems

Μία μετάφραση από τα γαλλικά του Ζαν Λουί ινκόγκνιτο Την αγαπημένη μου που δεν θέλει να μ' αγαπήσει: Τη ζωή μου που δεν μπορεί να μ' αγαπήσει: Τις ξελογιάζω και τις δύο. Εκείνη με τα στρογγυλά φιλιά μου... (Στο χαμόγελο της αγαπημένης μου η επιδοκιμασία           του σύμπαντος) Η ζωή είναι η τέχνη μου... (Ασπίδα μπροστά στον θάνατο) Έτσι δίχως έγκριση ζω. (Τι λυπηρή θεοδικία!) Η μια δεν ξέρει - Η άλλη ποθεί -                        Έτσι έχουν τα πράγματα. Το φεγγάρι  Σε κάποιες περιπτώσεις το φεγγάρι είσαι εσύ Σε κάθε περίπτωση το φεγγάρι. ~

Μαθαίνεις - Χόρχε Λούις Μπόρχες Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια …και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις… Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό. Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη Και ότι, αλήθεια, αξίζεις Και μαθαίνεις… μαθαίνει

Η Βίβλος των Ηδονών - Raoul Vaneigem «…Αν ο έρωτας είναι τυφλός, ο λόγος ειναι οτι δεν βλέπει τίποτα με τα μάτια της εξουσίας. Μην ελπίζετε να κρίνει και να κυβερνήσει, γιατί αγνοεί την ανταλλακτική σχέση. Αρκείται στον εαυτό του. Όντας το κέρας της Αμάλθειας της σεξουαλικότητας, εκφράζει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο του ευνουχισμού, τη θέληση για ζωή και την υπέροχη αγριάδα της. Αν, πάντως, οι εραστές που χτες λατρεύονταν χωρίζουν ξαφνικά μέσα στο μίσος και στην περιφρόνηση, η αιτία δεν βρίσκεται σε κάποιο αναλλοίωτο νόμο της παρακμής, σε κάποια αδυσώπητη μοίρα της κούρασης. Προέρχεται απο τη μέγγενη των ανταλλαγών, που μαραίνει τα πάθη, σβήνει τις φλόγες της καρδιάς, πνίγει τις παρορμήσεις… Αντί να μείνουν άπληστοι για τα πάντα μέχρι την εσχατιά του κορεσμού, να που οι εραστές επικαλούνται το καθήκον, απαιτούν αποδείξεις, αναζητούν μια παραγωγικότητα της στοργής. Επιβάλλονται νόρμες συνοδευόμενες από την απαίτηση της αυστηρής τήρησής τους, δεν

Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου – Γιώργος Μπλάνας  ιβ' Σε φοβάμαι! Πού να στηρίξω τη δύναμή σου; Αν μπορούσα να κοιτάξω το πρόσωπό σου όπως κοιτάζω την αναπόφευκτη παρουσία ενός βουνού: γαλήνιος, παραδομένος σ' ό,τι σώζει το βλέμμα μου απ' την πείνα των αποστάσεων, θα μπορούσα να φοβηθώ το θάνατο, θα μπορούσα να πονέσω: βέβαιος για το πάθος ζωής που με κοιτάζει τώρα γλείφοντας τ' αρπακτικά του χείλη. ~~~ Επιλογή από την ποιητική συλλογή 'Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου'- Γιώργος Μπλάνας

Χαντάκι - Οράσιο Καστίγιο Ανάσανα για τελευταία φορά το άρωμα των ευκαλύπτων και πέρασα κάτω από την αψίδα όπου ήταν γραμμένο:    Εδώ τελειώνει ο κόσμος. Πού βρισκόμαστε; - ρώτησε το παιδί που ακόμα δεν    είχε γεννηθεί. Πουθενά - απάντησε ο άντρας που είχε ήδη    πεθάνει. Και δείχνοντας στη μέση του κάμπου ένα απέραντο    χαντάκι συμπλήρωσε; Όλοι θα βγουν από αυτό το ίδιο μέρος. Πού βρισκόμαστε; - ρώτησε ο άντρας κρύβοντας τα μάτια    στην τσέπη του σακακιού. Πουθενά - απάντησε η γυναίκα διπλώνοντας    την κόμη της σαν ένα μαντίλι. Εκείνη τη στιγμή ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση κι αισθάνθηκα για πρώτη φορά τη μυρωδιά τού τίποτα. Κι αυτή η μυρωδιά μας σφυροκόπησε στη διάρκεια    της υπόλοιπης μέρας, και την επόμενη μέρα, και όλες όσες ακολούθησαν ως το τέλος των ημερών μας. Πού βρισκόμαστε; - ρώτησε ο γιος χορδίζοντας    τα συρματοπλέγματα. Πουθενά - απάντησε ο πατέρας περνώντας ένα σφουγγάρι    πάνω από τα δέντρα. Αλλά οι βετεράνοι, ανάβοντας φωτιές, βάλθηκαν

Η ευλογία της έλλειψης - Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου · ό,τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω · όλες οι ικανότητές μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό άχρηστες, ανούσιες. Ό,τι μου λείπει με διδάσκει · ό,τι μου ‘χει απομείνει μ’ αποπροσανατολίζει γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον. Δεν μπορώ, δεν τολμώ ούτ’ έναν άγγελο περαστικό να φανταστώ γιατί εγώ σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους κατεβαίνω. Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν έγινε φίλη καλή · μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου. Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο– στέρησέ με κι άλλο για να επιζήσω.

Φλογισμένη σελήνη - Μέμπο Τζιαρντινέλι "Ο άνθρωπος φτάνει στο φθινόπωρο σαν γη ακατοίκητη για να πεθάνει είναι πολύ νωρίς για ν' αγαπήσει είναι πια πολύ αργά"  Αλέδο Λουίς Μελόνι Coplas de barro [...]    Έπρεπε να λυπάται; Ναι, έπρεπε, για όσα είχα χάσει. Ήταν πολλά. Είχε υποθηκεύσει τη ζωή του και τα χρέη πληρώνονται. Το έμαθε από τότε που άρχισε να σπουδάζει Νομική στο Παρίσι. Αχ, το Παρίσι, τι όμορφη, λαμπερή πόλη με τον ντροπαλό Σηκουάνα που κυλά νωθρός, οι όχθες του με τα αγκυροβολημένα πλοιάρια και τους σοφούς ψαράδες με την πίπα στο στόμα. Ανάπτυξη, εξελιγμένος καπιταλισμός, οικολογία, καθαριότητα. Κι εκείνη η  απέραντη ψύχρα των ανθρώπων. Αχ, το Παρίσι, με τους τρούλους του και με τις κεραμωτές στέγες να γεμίζουν με συναισθήματα τις ταχυδρομικές κάρτες. Παρίσι! Πόσο διαφορετικό από τούτη την ισόπεδη πόλη που την έβλεπε τώρα από τον όγδοο όροφο του ξενοδοχείου "Γουαρανί". Τούτη η υπανάπτυκτη, η βρόμικη πόλη, έχει σαν καύχημά τη

 Θα 'ρθει καιρός - Κατερίνα Γώγου Θά ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη; Μη βλέπεις εμένα, μην κλαις. Εσύ είσαι η ελπίδα. Άκου, θα ‘ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς, δε θα βγαίνουν στην τύχη. Δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απ’ έξω και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θα ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια. Οι άνθρωποι, σκέψου, θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες, να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές, απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός, για το μάθημα της Ιστορίας. Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα, δύσκολοι καιροί και θά ‘ρθουνε κι άλλοι, δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά, τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω, κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος. Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά Μαρία..

Dis Poem - Mutabaruka Dis poem s all speak of the wretched sea That washed ships to these shores Of mothers cryin for their young Swallowed up by the sea Dis poem shall say nothin new Dis poem shall speak of time Time unlimited time undefined Dis poem shall call names Names like lumumba kenyatta nkrumah Hannibal akenaton malcolm garvey Haile selassie Dis poem is vexed about apartheid rascism fascism The klu klux klan riots in brixton atlanta Jim jones Dis poem is revoltin against 1st world 2nd world 3rd world division man made decision Dis poem is like all the rest Dis poem will not be amongst great literary works Will not be recited by poetry enthusiasts Will not be quoted by politicians nor men of religion Dis poem s knives bombs guns blood fire Blazin for freedom Yes dis poem is a drum Ashanti mau mau ibo yoruba nyahbingi warriors Uhuru uhuru Uhuru namibia Uhuru soweto Uhuru afrika Dis poem will not change things Dis poem need to be changed

Εγώ - Τσαρλς Μπουκόφσκι Οι γυναίκες δεν ξέρουν ν' αγαπούν, μου είπε. Μόνο εσείς ξέρετε ν'αγαπάτε. Οι γυναίκες απλώς θέλουν κάποιον για να τον ξεζουμίσουν. Το ξέρω γιατί είμαι γυναίκα. Χάχαχα, γέλασα. Μη σε πειράζει που χώρισες με τη Σούζαν, θα βρει κάποιον άλλον να ξεζουμίσει αυτή. Κουβεντιάσαμε λίγο ακόμη κι ύστερα χαιρετηθήκαμε κατέβασα το ακουστικό πήγα στη χέστρα και άρχισα να βγάζω τις μπίρες, σκεπτόμενος, κυρίως, πως πάει καλά που ζω ακόμη κι έχω την ικανότητα ν' αποβάλλω καθετί το περιττό. Και ποιήματα. Στο μεταξύ, μπορώ να τα βγάλω πέρα με την προδοσία, τη μοναξιά, τις παρονυχίδες, τα χτυπήματα και τα οικονομικά ρεπορτάζ στις εφημερίδες. Μ' αυτά και μ' αυτά, σηκώθηκα σκουπίστηκα τράβηξα το καζανάκι και σκέφτηκα: Αλήθεια: ξέρω ν' αγαπώ. Ανέβασα τα βρακιά μου και πέρασα στο άλλο δωμάτιο.

Οι νάνοι του θανάτου - Τζόναθαν Κόου [...]    Ο Μάρτιν ήταν υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας στη διάρκεια της μέρας και ήρωας της κιθάρας τη νύχτα. Κέρδιζε περίπου τα τετραπλάσια από εμάς, τους υπόλοιπους τρεις (χωρίς αυτό να σημαίνει τρελά λεφτά), και ό,τι μπορούσε να εξοικονομήσει από το εισόδημα του, το ξόδευε σε μουσικό εξοπλισμό. Είχε μια χειροποίητη κιθάρα, στην οποία άλλαζε χορδές πριν από κάθε πρόβα. Μερικές φορές άλλαζε χορδές κι ανάμεσα στα κομμάτια. Ο ενισχυτής του, που ήταν ψηλότερος από τον ίδιο, στοίχιζε περισσότερα από τον εξοπλισμό όλων των υπολοίπων μαζί. Ο ενισχυτής αυτός είχε μία εξωπραγματική κονσόλα, που έλαμπε όλο χρωματιστά φωτάκια και ψηφιακές ενδείξεις: χωρίς διδακτορικό στην τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών, δεν ήξερες ούτε πού να βάλεις το βύσμα σου. Τον αφήναμε μονίμως στο δωμάτιο της φύλαξης, επειδή ακόμη και οι τέσσερις μαζί δεν θα μπορούσαμε να τον κουβαλήσουμε. Το Δημοτικό Συμβούλο του Λάμπεθ θα μπορούσε να στεγάσει μισή ντουζίνα πάμφτω

33x3x33 - 3 - ε.ε. κάμινγκς Ω γλυκιά αυθόρμητη γη πόσο συχνά τα λεκιασμένα                    δάχτυλα των λάγνων φιλοσόφων σ' έχουν τσιμπήσει και πασπατέψει ,ο άσεμνος αντίχειρας της επιστήμης έχει κεντρίσει την         ομορφιά σου    .πόσο συχνά σ' έχουν πάρει οι θρησκείες στα λιπόσαρκα γόνατα τους πάνω συνθλίβοντάς σε και γρονθοκοπώντας σε ώστε να μπορέσεις να συλλάβεις θεούς           (αλλά αληθινή στην ασύγκριτη κλίνη του θανάτου του ρυθμικού σου εραστή        τους αποκρίθηκες μόνο με την                     άνοιξη) ~ You must believe in Spring - Tony Bennett Bill Evans

Πες στη μορφίνη, ακόμα την ψάχνω - Νικόλ Ρούσσου [...]    Φτάνουμε στα βράχια, φάτσα κάρτα στο Παλατάκι, διαλέγουμε ένα ζόρικο να μας χωράει και τους δυο, και στρωνόμαστε με τα πόδια να κρέμονται πάνω απ' τη θάλασσα.    Ο ήλιος είναι χρυσοκόκκινος και βγαίνει από μένα. Έχει μουδιάσει ο λαιμός μου, σαν άμα σου 'ρχεται να κλάψεις, αλλά δεν κλαίω. Το φεγγάρι από πάνω μια έρχεται μια φεύγει, αλλά τελικά το βλέπω όπως είναι στρογγυλό. Όχι μια ηλίθια χαλκομανία κολλημένη σ' έναν ηλίθιο γαλάζιο τοίχο. Έχει σηκώσει κύμα, μπορώ να βλέπω στο βυθό, γουστάρω να μπω μέσα, αλλά ξέρω ότι ειναι το τριπ. Κι ας λένε όλοι οι μαλάκες ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Σκέφτομαι πιο σβέλτα απ' όσο ανασαίνω, δεν προφταίνω, μου ' φυγε η σκέψη, σκατά! Το κύμα με βρέχει. Ο βράχος ζεστός και ζωντανός μ' αγκαλιάζει, αλλά μόνο εγώ το ξέρω, Οι άλλοι μόνο τον πατάνε. Έρχεται ένα πιτσιρίκι και μου χαμογελάει. - Βράχηκες! Δεν κρυώνεις; ρωτάει. - Είναι ζεστή η θάλασσα. Και μ' α

Η αναπόφευκτη ανθηρότητα σου (επιλογές) – Γιώργος Μπλάνας α' Ο πρώτος σου χειμώνας διάβηκε σαν ζωγραφιά μπρος στο παράθυρό μου: με δακρυσμένα μάτια την άνοιξη προσμένω. Έξω χιονίζει · ένα χιόνι ζεστό σαν μπαμπάκι. Πίσω απ'τους φράχτες κυνηγιούνται τ' αγέννητα παιδιά μου και του φωτός τα διάφανα πουλιά χτυπούν το τζάμι, σκύβοντας να πιουν τα δάκρυα μου. ε' Έσπερνες ολόγλυκες τις νύχτες του καλοκαιριού: σάλα ολόφωτη επάνω ο ουρανός κι αρώματα μεθυστικά όλο το φως της μέρας καμωμένο. Πού χάθηκε εκείνη η παλιά σου απλοχεριά; Ποια σκοτεινή ανάγκη σε φέρνει επαίτη στη δύσκολη θύρα της μνήμης; Περνούσες πολύχρωμο καράβι στη γαλάζια απαντοχή μου. Τώρα ψάβω το σώμα σου: βουβό. Ψάβω τα χέρια μου: αίμα. ζ' Αφέθηκα στα ξύλινα χέρια σου, ακούγοντας το χρόνο να δουλεύει με βουλιμία στης νύχτας την καρδιά. Μικρή παρηγοριά τα δύσκαρπά σου δάχτυλα κι ακόμη μικρότερη η απαντοχή των λιγοστών σου φύλλων. Όμως δεν πέρασε ποτέ απ'το νου μου πως υα μπορούσα να χαθώ σ'

Η βίβλος του ερωτικού λέοντα (απόσπασμα) - Μάικλ ΜακKλουρ Τα στήθη σου και τα μαλλιά και οι σάρκινοι βελούδινοι μηροί είναι πιο ευδιάκριτοι για τη συνείδηση που ανακαλύπτω. Βλέπω όλα τα πράγματα από  μια άκρη εντός απαθούς διαλογισμού κι όμως αυτή η συνείδηση λιώνει το σύμπαν σαν υδράργυρο ή νερό και ρέει προς τα εμπρός και πίσω εμένα καθιστώντας έρωτα που ορμά απο Σένα σε μένα -  και προωθεί Εμένα σ' Εσένα και γίνεται  η σάρκα που αναγνωρίζουμε! Το κρασί είναι εκείνο που γεμίζει τη νύχτα πέρα από το πιο μακρινό άγγιγμα - είναι ζάχαρη γινωμένη νεφελώδης ωκεανός πέρα από το σύνορο  των φωτονίων που τα μάτια μας υπνωτίζουν. Αγγιζόμαστε σ' αυτόν τον τόπο συμπηγμένοι τόσο σφιχτά με ευδαιμονία δεν υπάρχει καν χώρος να αιωρηθεί εκεί πέρα φως. Η συνείδηση προσλαμβάνει αυτό το πάθος  είναι σάρκα και ξεχωρίζει τον εαυτό της για να κερδίσει μια γνώση - έχοντας γνώση πως αν η σάρκα είναι πάθος η διάνοια είνα

Αποστρατευμένοι - Ντίνος Χριστιανόπουλος Τώρα δεν έχει πια ΕΣΑ, φωνές δεκανέων να σου ξηλώνουν τα όνειρα, κυρίες ταγματαρχών να σφουγγαρίζεις την κουζίνα τους, και κάθε βράδυ στο θάλαμο διψώντας λίγη θαλπωρή, καπνίζοντας απανωτά τσιγάρα. Τώρα, δίχως μπερέ και ζωστήρα, οι λερωμένες αρβύλες δίνουν μια ιδέα λευτεριάς, ξεκουμπωμένο στήθος θα πει είμαι κύριος, να και το κορδονάκι που καθάριζα το όπλο μου, θα το κρατήσω να θυμάμαι τις επιθεωρήσεις. Θα 'θελα ν' αγοράσω πριν φύγω, ένα τσιτάκι για την αδερφή μου, κανένα παιχνίδι για τα    μικρά, μα η τσέπη μου είναι άδεια σαν την καρδιά μου. Θα 'θελα να τριγυρίσω και πάλι στους δρόμους, να δω για τελευταία φορά τη Σαλονίκη, όμως δεν έχω πόδια πια, δεν έχω μάτια, δεν έχω όρεξη ούτε να μιλήσω, ο νους μου κιόλας ταξιδεύει στο χωριό. Ίπποι 8, άνδρες 40 (αυτό ας είναι το τελευταίο μας στρίμωγμα, η τελευταία ανταμοιβή απ' την πατρίδα), όμως ετούτο το τράνταγμα γιατί μου σφίγγει έτσι την    καρδιά; Αυτό

Τραγούδι για το αγέννητο μωρό - Ντάιαν Ντι Πρίμα Μικρό μου σαν έρθεις θα βρεις εδώ μια ποιήτρια όχι ακριβώς αυτό που θα μπορούσες να διαλέξεις. Δεν υπόσχομαι πως ποτέ δε θα πεινάσεις ή, πως δεν θα στενοχωρηθείς σ' αυτήν την ξεκοιλιασμένη διαλυμένη υδρόγειο μα μπορώ να σου δείξω μικρό μου αρκετά πράγματα για ν' αγαπήσεις και να ραγίσει η καρδιά σου για πάντα.

Εκλάμψεις - Σιντ Κόρμαν Αν το μπορέσεις καμιά φορά βλέπεις τα πράγματα όπως είναι - τόσο όμορφα όσο δεν θα γίνουν ποτέ.

Δήλωση για την ποίηση - Τζακ Μισελίν / Θραύσματα - ε.ε. κάμινγκς Ποίηση είναι οι βλέψεις της απίστευτης πραγματικότητας Θα κάψουμε τις γέφυρες και θα φτιάξουμε τις δικές μας Ποίηση είναι το συναίσθημα ένα κονσέρτο για τα αυτιά για των τυφλών τα μάτια δεν είναι των σημασιών οι άχρηστοι στίχοι βρες την αλήθεια στην ψυχή σου και φρόντιζε τα λουλούδια. 33x3x33 Ποιήματα Δοκίμια Θραύσματα - ε.ε. κάμινγκς οι μεγάλοι άνδρες πυρπολούν τις γέφυρες προτού τις διασχίσουν ~ great men burn bridges before they come to them

Οι μέρες των επισκέψεων - Τζον Κλέλλον Χολμς [...] "Κοίτα, πήρα την απόφαση να το γράψω γιατί ήθελα δόξα και χρήμα και... και έρωτα - όχι για κάποιους αποστειρωμένους αρτίστες", συνέχισε ο Πάστερνακ απαρηγόρητα. "Απλώς ερωτοτροπούσα μέσω του βιβλίου με τον κόσμο, όντας σεμνός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλει κάποιος να γράψει ένα βιβλίο, τέλος πάντων! Γιατί κοροϊδεύεις τον εαυτό σου Πωλ; Νιώθω ξεγραμμένος, γιατί ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τον αδέξιο έρωτα μου". [...] Απόσπασμα από 'Οι μέρες των επισκέψεων' - Τζον Κλέλλον Χολμς (διήγημα)

Νύχτα, χάρισε μου ένα κορμί - Ντίνος Χριστιανόπουλος Νύχτα, χάρισε μου ένα κορμί, να χορτάσω κι απόψε την έξαψή μου, να σκοτώσω κι απόψε την απόγνωσή μου, δεν τα αντέχω πια αυτά τα δρομολόγια, αυτό τον παιδεμό πίσω από ξένα ίχνη. Νύχτα, χάρισε μου ένα κορμί, δεν εξετάζω αν το στήθος είναι όμορφο, αν τα μπράτσα είναι ψημένα στη δουλειά, ούτε και νοιάζομαι για των ματιών το χρώμα, όνομα, επάγγελμα και ηλικία. Νύχτα, χάρισέ μου ένα κορμί, έστω και για μισή ώρα, για ένα δεκάλεπτο· σου τάζω πρώτα πρώτα το κορμί μου, σου τάζω το μέλλον μου, σου τάζω κάτι περισσότερο: την ψυχή μου - χάρισέ μου ένα κορμί.

Στοχασμοί - Τσέζαρε Παβέζε 65 Να το απόσταγμα όλων των ερώτων: αρχίζουμε ατενίζοντας, καταλήγουμε αναλύοντας,                      συνεπαρμένοι             περίεργοι. 118 Συγχωρείς τους άλλους όταν σε βολεύει. 156 Κατά κανόνα είναι εξ επαγγέλματος διατεθειμένος να θυσιαστεί όποιος δεν μπορεί αλλιώς να δώσει νόημα στη ζωή του. 221 Το μεγάλο καθήκον στη ζωή είναι να δικαιώνεις τον εαυτό σου.     Όταν δικαιώνεις τον εαυτό σου τελείς μιαν ιεροτελεστία. Πάντα. 256 Αρχίζω να γράφω ποιήματα όταν το παιγνίδι έχει χαθεί.    Δεν είδα ποτέ ένα ποίημα ν' αλλάζει τα πράγματα. 262 Μία και μόνο ηδονή υπάρχει, να είσαι ζωντανός, όλα τ' άλλα είναι αθλιότητα. 264 Μια γυναίκα ή είναι σοβαρή με τους άλλους ή αστειεύεται. Άν είναι σοβαρή, τότε ανήκει στον τάδε, και το ζήτημα έληξε· αν αστειεύεται, τότε πρόκειται για κατσίκα, και το ζήτημα πάλι έληξε.

Ηλιοβασίλεμα - Ντίνος Χριστιανόπουλος Ο έρωτας σου είναι σαν ηλιοβασίλεμα ο ήλιος πέφτει στα νερά, έρχεται η νύχτα. Γι' αυτό θέλω να σε ρουφήξω, να σε καταπιώ, να διαλυθώ στην αμφιλύκη του κορμιού σου, όμως και συ μη στέκεσαι σαν άγαλμα, μη μου μιλάς στον πληθυντικό, τρύπωσε στο μεδούλι μου όσο μπορείς, στράγγιξε μες στο αίμα μου τη μοναξιά σου. Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

Ω σμήνος των μελισσών - Χάρολντ Νορς ω σμήνος των μελισσών με έμμονες ιδέες δεν θα αλλάξετε ποτέ   ποτέ δεν θα ξυπνήσετε τρόπος να σας αφυπνίσω δεν υπάρχει απ' της συνήθειας σας τη χαύνωση το κώμα του εμπορίου τον εντομικό σας γάμο πρέπει πάντα να σκοτώνεις την φαντασία ω μάζα της ματαιότητας σε σένα ποιος να πιστέψει ποιος μπορεί να σε σώσει διαλέγεις πάντοτε τον λάθος δρόμο                      το μέλλον είσαι                      είσαι η ελπίδα τίποτα περισσότερο δεν θα 'σαι από ένα τρελαμένο βουητό στον λαιμό μέσα του χώρου και του χρόνου.

Ένας άντρας και μια γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 το βράδυ. - Τσαρλς Μπουκόφσκι Νιώθω σαν κουτί σαρδέλες, είπε. Νιώθω σαν τσιρότο, είπα. Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε. Νιώθω σαν φέτα τομάτα, είπα. Νιώθω σαν να 'ρχεται βροχή, είπε Νιώθω σαν να 'χει σταματήσει το ρολόι, είπα. Νιώθω σαν να 'ναι ξεκλείδωτη η πόρτα, είπε. Νιώθω σαν να πρόκειται να εισέλθει κανένας ελέφαντας, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε. Δε νιώθω πως πρέπει να δουλέψω, είπα. Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα. Νιώθω σαν να 'χουμε παρακάνει έρωτα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε κι άλλο, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις δουλειά, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις εσύ δουλειά, είπα. Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε. Νιώθω σαν να θέλω ένα ουίσκι, είπα. Νιώθω σαν να 'πρεπε να τελειώσουμε με το κρασί,

Ειρήνη - Τζακ Κέρουακ Προστάζω το γένος το ανθρώπινο να πάψει να διαιωνίζεται και να αποσυρθεί με βαθιές υποκλίσεις το συμβουλεύω και σαν ανταμοιβή και τιμωρία για ετούτη μου την έκκληση ξέρω ότι θα ξαναγεννηθώ ο τελευταίος άνθρωπος όλοι οι υπόλοιποι θα 'ναι νεκροί κι εγώ μία γριά που θα πλανιέται στη γη βογκώντας στις σπηλιές που θα κοιμάμαι στην ψάθα και καμιά φορά θα μονολογώ, καμιά φορά θα προσεύχομαι, καμιά φορά θα κλαίω θα τρώω και θα μαγειρεύω στη μικρή μου στόφα στη γωνία "το 'ξερα πως έτσι θα γινόταν" θα πω κι ένα πρωί δεν θα σηκωθώ απ' το ψαθί μου.

33x3x33 - 13 - ε.ε. κάμινγκς κάπου δεν έχω ποτέ ταξιδέψει, πρόθυμα πέρα από κάθε εμπειρία, τα μάτια σου έχουν τη σιωπή τους: στην πιο εύθραυστη χειρονομία σου υπάρχουν πράγματα που με                                                                                       περικλείουν, ή που δεν μπορώ ν' αγγίξω γιατί είναι πολύ κοντά η παραμικρή σου ματιά εύκολα θα με ξεκλειδώσει αν και έχω κλείσει τον εαυτό μου σαν δάχτυλα, ανοίγεις πάντα πέταλο το πέταλο τον εαυτό μου όπως ανοίγει η Άνοιξη (αγγίζοντας επιδέξια, μυστηριακά) το πρώτο της τριαντάφυλλο ή αν η ευχή σου είναι να με κλείσεις, εγώ και η ζωή μου θα παύσουμε πολύ ωραία, ξαφνικά, όπως όταν η καρδιά αυτού του λουλουδιού φαντάζεται το χιόνι προσεκτικά παντού να πέφτει· τίποτα απ' όσα πρόκειται ν' αντιληφθούμε σ' αυτό τον κόσμο δεν ισούται με τη δύναμη της έντονης ευθραυστότητάς σου: η υφή της οποίας με υποβάλλει με το χρώμα των τόπων της, ερμηνεύοντας τον θάνατο και το παντοτινό με κάθε ανάσα

Τα πλεονεκτήματα της μάθησης - Κέννεθ Ρέξροθ Είμαι ένας άντρας χωρίς φιλοδοξίες, και με λίγους φίλους, εντελώς ανίκανος να φτιάξω μια ζωή, γερνώντας, φυγάς απ' ένα δίκαιο πεπρωμένο. Έρημος, κακοντυμένος, τι πειράζει; Τα μεσάνυχτα γίνομαι μια κανάτα με ζεστό λευκό κρασί και καρδαμόσπορους. Με μια σκισμένη γκρι ρόμπα κι έναν παλιό μπερέ, κάθομαι στο κρύο γράφοντας ποιήματα, σχεδιάζοντας γυμνά στα στραβά περιθώρια, συνουσιαζόμενος με δεκαεξάχρονες νυμφομανείς της φαντασίας μου.

44 ποιήματα [μόνο με την άνοιξη] - 21. - ε.ε. κάμινγκς είθε παντοτινά ανοιχτή να είναι η καρδιά μου στα μικρά πουλιά: αυτά είναι της ζωής τα μυστικά ό,τι κι αν τραγουδούν είναι καλύτερο από το να ξέρεις και αν οι άνθρωποι δεν τα ακούν οι άνθρωποι είναι γέροι είθε να τριγυρνάει το μυαλό μου πεινασμένο και άφοβο κι ευέλικτο και διψασμένο και ακόμη και κυριακή να είναι είθε να σφάλλω γιατί όποτ' έχουν διίκιο οι άνθρωποι δεν είναι νέοι και είθε τίποτα χρήσιμα να μην κάνω και τόσο πιο από αληθινά να σε αγαπώ δεν υπήρξε ποτέ κανείς τόσο κουτός που ν' αποτύχει να σύρει πάνω του ολάκερο ουρανό μ' ένα χαμόγελο ~~~~~~~~~~ 21. - e. e. cummings may my heart always be open to the little birds who are the secrets of living whatever they sing is better than to know and if men should not hear them men are old may my mind stroll about hungry and fearless and thirsty and supple and even if it's sunday may i be wrong for whenever men are right they are not

Ύφος - Τσαρλς Μπουκόφσκι Το ύφος είναι η απάντηση στα πάντα· ένας καινούριος τρόπος να επιχειρήσεις κάτι ανούσιο ή κάτι επικίνδυνο. Να κάνεις κάτι ανούσιο με ύφος είναι προτιμότερο, παρά να κάνεις κάτι επικίνδυνο χωρίς ύφος. να κάνεις κάτι επικίνδυνο με ύφος είναι αυτό που εγώ ονομάζω Τέχνη. η ταυρομαχία μπορεί να είναι Τέχνη, το μποξ μπορεί να είναι Τέχνη, ο έρωτας μπορεί να είναι Τέχνη, το άνοιγμα μιας κονσέρβας με σαρδέλες μπορεί να είναι Τέχνη λίγοι έχουν ύφος, λίγοι μπορούν να διατηρήσουν ένα ύφος, έχω δει σκύλους με περισσότερο ύφος απ' τους ανθρώπους, παρόλο που ελάχιστοι σκύλοι έχουν ύφος. οι γάτες έχουν ύφος περίσσιο. όταν ο Χέμινγουεη τίναξε τα μυαλά του στον τοίχο με μία καραμπίνα, αυτό ήταν ύφος. ή καμιά φορά οι άνθρωποι σου χαρίζουν ύφος. Η Ζαν ντ' Αρκ είχε ύφος. και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Χριστός, ο Σωκράτης, ο Καίσαρας, ο Γκαρθία Λόρκα. στην φυλακή μέσα γνώρισα ανθρώπους με ύφος, γνώρισα περισσότερους ανθρώπους με ύφος μ

Εκείνη στις Σάρδεις - Οράσιο Καστίγιο Εκείνη, συχνά, στις Σάρδεις, θα έχει τη σκέψη της εδώ. Όπως το άλογο σπάει το γκέμι και τρέχει ελεύθερο στην πεδιάδα, έτσι θα 'ρθει πετώντας ως εδώ, με το πεπρωμένο δεμένο ακόμα απ' το λαιμό. Όταν βρισκόταν ανάμεσά μας, σε σένα άπλωσε ρίζες, από σένα τράφηκε, γιατί κάθε ψυχή είναι παράσιτη, μεγαλώνει σε βάρος άλλης ψυχής. Γι' αυτό τώρα, στις Σάρδεις, ακονίζοντας το μάτι στη σμυριδόπετρα εκείνη θα έχει τη σκέψη της εδώ, μακριά από την αγκαλιά του, σε μια βάρβαρη κατοχή.

Εγωιστής - Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν Πάντα ξοδεύει μια δεκάρα όπως θα ξόδευες ένα δολάριο και πάντα ξοδεύει ένα δολάριο όπως ξοδεύεις έναν πληγωμένο αετό και πάντα ξοδεύει έναν πληγωμένο αετό όπως ξοδεύεις όλον τον ουρανό.

44 ποιήματα [μόνο με την άνοιξη] - 1. - ε.ε. κάμινγκς Αγάπη μου τα μαλλιά σου είναι βασίλειο    που βασιλεύς του το σκοτάδι το μέτωπό σου σμήνος των ανθών το κεφάλι σου ένα δάσος ζωηρό    με κοιμώμενα πουλιά τα στήθη σου όλο το πλήθος των άσπρων μελισσών    στο κλωνάρι απάνω του κορμιού σου για μένα το κορμί σου είν' ο Απρίλης στις μασχάλες του είναι η είσοδος της άνοιξης οι μηροί σου είναι άλογα λευκά ζευγμένα σε άρμα    βασιλέων είναι κάθε καλού τροβαδούρου ο στόχος ανάμεσα τους πάντα θα βρεθεί ένα ωραίο τραγούδι αγάπη μου το κεφάλι σου είναι η θήκη    του δροσερού κοσμήματος του νου σου του κεφαλιού σου τα μαλλιά πολεμιστής    αήττητος τα μαλλιά πάνω στους ώμους σου στρατός    με νίκη και με σάλπιγγες τα σκέλη σου είναι τα δέντρα των ονείρων ο καρπός τους: μόνη τροφή της κάθε λησμονιάς τα χείλη σου είναι σατράπες με πορφύρα    στο φιλί τους είν' η ένωση των βασιλέων οι καρποί σου: ιεροί    κλειδοκράτορες του αίματος σου πάνω απ' τους

  Δειλινό - Τάσος Λειβαδίτης Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα – αλλά κι εγώ ποιος ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα κι έτρεχα να τη σώσω. Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

Ευθανασία - Γιάννης Σκαρίμπας Θα πεθάνω ένα σούρπο θολό. Θα 'ναι βράδυ ριγηλό που θα υψώσω τη Σφίγγα μου πάνω - σκέδιο της ψυχής μου καταπληχτικό στο σκοτάδι ακαθόριστο, πλάνο! Όπως πάντα, ένας άνεμος θα πνέει, ένα αγέρι, κι αδιάφορη η νύχτα θα περάσει σοφράνο, δεν θα σβήσει ο ήλιος, δε θα πέσει ένα αστέρι που εγώ θα πεθάνω. Τα καράβια θα πλέουνε. Το πουλί δε θα ξέρει πως για πάντα ο κόσμος έχει σβήσει για μένα, άλλη άνοιξη θάρθει, άλλος Μάης θα φέρει πάλι ρόδα βαμμένα... ...Σ' έναν δρόμο μονάχα σιωπηλόν, αγαπημένο, ακατάληπτα θα σκούζει μια μαντέμινη βρύση διηγώντας μονάχη της παραμύθι θλιμμένο που εγώ θάχω σβήσει... Μόνο αυτή. Κι η μανούλα μου που ήξερε πόσο με τραβούσαν τα σούρπα, τα φεγγάρια -ω Μάνα!- τα γλυκά ξεπορτίσματα της αγάπης, κι ως τόσο τα θαμπά και τα πλάνα. ................................................................................ Θα πεθάνω -για έρωτα καθώς μια βραδιά θα πηγαίνω σαν 'να όμορφο αγρίμι που το τραβάει το νερ

Ίσως - Μπομπ Κάουφμαν Να τραγουδήσω ένα ρέκβιεμ, καθώς κλείνει η παγίδα; Ίσως να ταιριάζει καλύτερα να ξεφωνίσω μια ανοησία. Να τρέξω στους δρόμους, ουρλιάζοντας αγάπης τραγούδια; Ίσως είναι πιο συνεπές να κορνάρω βρωμόλογα. Να φάω τα νύχια μου ως τον καρπό μου; Ίσως είναι καλύτερα να φυσήξω αιώνια τζαζ. Ίσως θα διπλώσω τον άνεμο σε συμμετρικά τετράγωνα.

Αναζήτηση - Μανόλης Αναγνωστάκης Οι πολιτείες ήτανε λευκές, οι νύχτες φορτωμένες      βαριές αναμνήσεις Θολά προμηνύματα γιά κάποια μακρινά κι αναπό-      τρεπτα ταξίδια Τώρα πιά δε φωνάζω τώρα πιά δε σκέφτομαι κάτι      σταμάτησε μέσα μου Μπορώ να δω τη μορφή μου στον καθρέφτη· μπο-      ρώ να διακρίνω μια μάσκα χλωμή κι ολότελα      ξένη. Θα 'ρθω μια μέρα, γυμνός απ' αγάπη και μίσος Αλύγιστος κι αδυσώπητος, μ' οδηγό τη σιωπή μου      και σύντροφο. Φίλε: αν νομίζεις πως δεν ήρθα πάλι αργά, δείξε      μου κάποιο δρόμο Εσύ που ξέρεις τουλάχιστον πως γυρεύω ένα τί-      ποτα για να πιστέψω πολύ και να πεθάνω.

Τώρα και για πάντα - Άλλεν Γκίνσμπεργκ Θα δεχτώ την Αθανασία -      Όχι μες απ' το κορμί           όχι μες απ' τα μάτια               με τ' αστροστόλιστα ψηλά βουνά,                    το φεγγάρι στη χάση πάνω απ' τις                        κορυφές του Άσπεν. Μα μες απ' τις λέξεις, μες απ' την ανάσα    των μεγάλων προτάσεων των ερώτων που έχω, την καρδιά που χτυπά ακόμα, την αδιάκοπη έμπνευση, την απόπνοια της    ρυθμικής στοργής, Τούτα τ' αθάνατα διασώζουν την Αμερική,    διασώζουν των πολιτειών την πτώση,    του κορμιού μου την αναχώρηση,         στόμα βουβό σκονισμενο, Τούτο το ποίημα εκπέμπει τον πόθο,    την εκπλήρωση του Πόθου, Τώρα και για πάντα τ' αγόρια μπορούν    να διαβάζουν, τα κορίτσια να ονειρεύονται,    οι γέροι να κλαίνει, οι γριές ν' αναστενάζουν,                νέοι ακόμα να γεννιούνται.

Έτσι γράφονται, φίλε μου, τα σπάνια ποιήματα - Τζακ Μισελίν Τα βήματα συγκινούν την καρδιά Η καρδιά φουντώνει τη φωτιά Του νου τον καθρέφτη Άκου τους ρυθμούς της ανάσας σου Έτσι γράφονται τα σπάνια ποιήματα Όχι με λέξεις μα με νότες περίεργες Που κινούν την πένα πάνω στο χαρτί Αυτό είναι το μάτι του κυκλώνα Ο σεισμός Το δώρο του θεού στη φύση Αθανασία.

Η κατάκτηση της ευτυχίας - Μπέρτραντ Ράσσελ [...]    Στην Ινδία, στην Κίνα και στην Ιαπωνία, εξωτερικές συνθήκες πολιτικής φύσης παρεμβάλονται στην ευτυχία της νέας διανόησης, αλλά εσωτερικό εμπόδιο δεν υπάρχει, όπως στις Δυτικές χώρες. Υπάρχουν ασχολίες που φαίνονται σπουδαίες στους νέους, κι όσο αυτές οι ασχολίες πετυχαίνουν, οι νέοι είναι ευτυχισμένοι. Αισθάνονται πως έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην εθνική ζωή, πως έχουν να επιδιώξουν σκοπούς, που αν και δύσκολοι, δεν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Ο κυνισμός, που βρίσκει κανείς πολύ συχνά ανάμεσα στους πιο μορφωμένους νέους και νέες των Δυτικών χωρών, προκύπτει απ' το συνδυασμό άνεσης και έλλειψης δύναμης. Η έλλειψη δύναμης κάνει τα άτομα να αισθάνονται, ότι τίποτε δεν αξίζει τον κόπο να κάνουν, κι η άνεση κάνει το οδυνηρό αυτό συναίσθημα ανυπόφορο. Σ' όλη την Ανατολή, ο φοιτητής του πανεπιστημίου μπορεί να ελπίζει ότι θα ασκήσει πάνω στην κοινή γνώμη μεγαλύτερη επιρροή απ' όση μπορεί ν' ασ

Ο Μαρξ στο Σόχο - Χάουαρντ Ζιν [...]      Η Τζένη κι εγώ ήμασταν πολύ ερωτευμένοι. Πώς να σας το εξηγήσω αυτό; Αλλά περάσαμε πολύ άσχημες εποχές στο Λονδίνο. Η αγάπη μας υπήρχε. Αλλά, κάποια στιγμή, η κατάσταση άλλαξε. Δεν ξέρω γιατί. Η Τζένη είπε πως οφειλόταν στο ότι δεν ήταν πια η καλλονή που είχα κάποτε παντρευτεί.    Αυτό με έκανε να θυμώσω. Είπε ότι οφειλόταν στη Λένχεν. Αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. Κι εκείνη είπε ότι θύμωνα επειδή ήταν αλήθεια. Αυτό με έβγαλε εκτός εαυτού!    Αναστενάζει, πίνει μια γουλιά μπίρα, κοιτάζει τις εφημερίδες στο τραπέζι, παίρνει μία απ' αυτές στα χέρια του .    Ισχυρίζονται ότι επειδή κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, ο κομμουνισμός είναι νεκρός. Κουνάει το κεφάλι του . Μήπως ξέρουν αυτοί οι ηλίθιοι τι είναι κομμουνισμός; Scheisskopfen [Σκατοκέφαλοι]!     Οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί που τα λένε αυτά, τι παιδεία έχουν; Διάβασαν ποτέ το Μανιφέστο, που γράψαμε με τον Ένγκελς όταν εκείνος ήταν είκοσι οχτώ χρονών και εγώ τριάντα;

Ο αφρός των ημερών - Μπορίς Βιάν [...] - Έσπασες μιά καρέκλα, είπε ο διευθυντής. - Ναί, είπε ο υποδειυθυντής. Άφησε το φάκελο στο τραπέζι. - Μπορούμε να την ξανακολλήσουμε, βλέπετε. Στράφηκε στον Κόλιν. - Ξέρετε να κολλάτε καρέκλες; - Υποθέτω, είπε ο Κόλιν ξαφνιασμένος. Είναι δύσκολο; - Χάλασα, τον διαβεβαίωσε ο υποδιευθυντής, μέχρι τρεις κουβάδες κόλλα δίχως να τα καταφέρω. - Θα τους πληρώσεις! είπε ο διευθυντης. Θα τα κρατήσω από το μισθό σου. - Τα κράτησα από το μισθό της ιδιαιτέρας μου, είπε ο υποδιευθυντής. Μην ανησυχείς, αφεντικό. - Ζητάτε κάποιον για να κολλάει καρέκλες; ρώτησε δειλά ο Κόλιν. - Φυσικά! είπε ο διευθυντής. - Δε θυμάμαι και πολύ καλά, είπε ο υποδιευθυντής. Αλλά εσείς δε μπορείτε να κολλήσετε καρέκλες. - Γιατί; είπε ο Κόλιν. - Απλώς γιατί δε μπορείτε, είπε ο υποδιευθυντής. - Αναρωτιέμαι πως το κατάλαβες; είπε ο διευθυντής. - Ειδικά, είπε ο υποδιευθυντής, γιατί αυτές οι καρέκλες δεν κολλάνε και, γενικά, γιατί δε μου δίνει την εντύπωση ότι μπορε