Μια νύχτα χωρίς παζάρια - Βασίλης Δημητράκος
Μια νύχτα χωρίς παζάρια - Βασίλης Δημητράκος Ήρθα κατά τη μία, τρεκλίζοντας σου χτύπησα την πόρτα· (αν ήμουν στεγνός δε θα τολμούσα -). Το μπουκάλι με το κονιάκ έφερες και τα ποτήρια στα πόδια μας δίχως να στο ζητήσω, καθάρισες και μήλο. Κατάχαμα κάθησες δίπλα μου, ξεμούδιαζες βάζοντας τρυφερά το χέρι μου πάνω στο κέφι σου. Στο μουγγό, τα πίναμε κι ανάβαμε· γίναμε λιώμα.