'Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά' - Πωλ Λαφάργκ
'Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά' - Πωλ Λαφάργκ
Ένα καταστροφικό δόγμα
"Τεμπελιάστε στο πάντα
αλλά μηδέποτε στον έρωτα και στο πιοτό
μηδέποτε στην τεμπελιά"
Μια ιδιότυπη μωρία διακατέχει τις εργαζόμενες τάξεις των εθνών στα οποία άρχει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Αυτή η μωρία σέρνει στο κατόπι της μια προσωπική και κοινωνική αθλιότητα που εδώ και αιώνες τυραννάει τη θλιμμένη ανθρωπότητα. Η μωρία αυτή είναι η αγάπη για τη δουλειά, το θανατερό πάθος για δουλειά, που φτάνει ως την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του.
[...]
Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού, κάθε οργανικής παραμόρφωσης.
[...]
Το όνειρο του Αριστοτέλη είναι η δική μας πραγματικότητα. Οι μηχανές μας με την πύρινη ανάσα τους, με τα ατσαλένια τους μέλη, ακούραστες, θαυμαστά και ανεξάντλητα παραγωγικές, επιτελούν μόνες τους, υπάκουα, την ιερή τους εργασία κι όμως, η σκέψη των μεγάλων φιλοσόφων του καπιταλισμού μένει προσκολλημένη στην προκατάληψη της έμμισθης εργασίας, της χειρότερης μορφής δουλείας. Δεν αντιλαμβάνονται ακόμη ότι η μηχανή είναι ο λύτρωτής της ανθρωπότητας, ο θεός που θα αποδεσμεύσει τον άνθρωπο από τις sordidae artes (μετάφραση: ταπεινές τέχνες - έτσι ονομάζονταν τα επαγγέλματα, τα οποία ανήκαν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των σκλάβων) και τη μισθωτή εργασία, ο θεός που θα του δώσει το χαμένο του χρόνο και την ελευθερία του.
Απόσπασμα (αρχή και τέλος) από 'Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά' - Πωλ Λαφάργκ.
Ένα καταστροφικό δόγμα
"Τεμπελιάστε στο πάντα
αλλά μηδέποτε στον έρωτα και στο πιοτό
μηδέποτε στην τεμπελιά"
Λέσσινγκ
Μια ιδιότυπη μωρία διακατέχει τις εργαζόμενες τάξεις των εθνών στα οποία άρχει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Αυτή η μωρία σέρνει στο κατόπι της μια προσωπική και κοινωνική αθλιότητα που εδώ και αιώνες τυραννάει τη θλιμμένη ανθρωπότητα. Η μωρία αυτή είναι η αγάπη για τη δουλειά, το θανατερό πάθος για δουλειά, που φτάνει ως την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του.
[...]
Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού, κάθε οργανικής παραμόρφωσης.
[...]
Το όνειρο του Αριστοτέλη είναι η δική μας πραγματικότητα. Οι μηχανές μας με την πύρινη ανάσα τους, με τα ατσαλένια τους μέλη, ακούραστες, θαυμαστά και ανεξάντλητα παραγωγικές, επιτελούν μόνες τους, υπάκουα, την ιερή τους εργασία κι όμως, η σκέψη των μεγάλων φιλοσόφων του καπιταλισμού μένει προσκολλημένη στην προκατάληψη της έμμισθης εργασίας, της χειρότερης μορφής δουλείας. Δεν αντιλαμβάνονται ακόμη ότι η μηχανή είναι ο λύτρωτής της ανθρωπότητας, ο θεός που θα αποδεσμεύσει τον άνθρωπο από τις sordidae artes (μετάφραση: ταπεινές τέχνες - έτσι ονομάζονταν τα επαγγέλματα, τα οποία ανήκαν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των σκλάβων) και τη μισθωτή εργασία, ο θεός που θα του δώσει το χαμένο του χρόνο και την ελευθερία του.
Απόσπασμα (αρχή και τέλος) από 'Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά' - Πωλ Λαφάργκ.
Σχόλια